چگونه جایگاه خود را در بهشت بالا ببرید
چگونه جایگاه خود را در بهشت بالا ببرید
صلــاح و ارتـقــاء انـسان در خانواده راحـــتـــتر از هر جای دیگــری اسـت؛ ثواب برخــی کارهـای سادۀ زن و مرد در خانه، از هزار عبـــادت و خدمت اجـتــمـــاعی بالـاتــر اســت.
گفتـیـــم که اصـــلـاح خانواده نسبـــت به اصـلــاح فرد و جامعــه، از اولویّـــت و اوّلیت برخوردار اســـت. یکــی از دلـــایلـــش، سهولت اصلاح فرد در خانواده و کسـب نور و معنویت در خانـه اســـت. یعـنـــی اعــضــاء یک خانواده به کمــک همـدیــگر راحتـتر میــتواننـــد راه ارتـقاء و سعادت را طی کنـــند، ولی اصلــاح جامعه خیـلی سخـــتــتـر و پیـــچــیـــدهـتر اســت. یک فرد هم اگر بخواهــد به تنـــهـایـی خودش را اصلـاح کنـد، بدون یار و همراه، خیـــلی برایـش سخـــت اســـت. رســیدگـــی به وضع معــنوی افـراد در خانواده، راحتـتر از این اســـت که یک فرد بخواهــد به تنـــهـایـــی رشـــد کنـد و یا اینکه در یک جامــعـه بخواهـیــم به وضع معنوی افراد برســـیــم.
امام رضا(ع) میـــفـــرمـایــد: «اگر مرد، یکـــی از زنان محرم خود (مثـل مادر، خواهـر، دختر، همـــسر…) را خوشحال کند، خداوند متـــعـــال در روز قیـــامـــت او را خوشحـــال خواهد کرد؛
شما راه تقــرب به خدا و رسـیدن به درجات عالــی کمال را از کجـــا میـــخواهیـــد پیدا کنیـــد؟ از نمـاز شب؟ از صدقــه دادن و کمک کردن به دیــگـران؟ از خدمـت کردن به محــرومین؟ از ایثـــار به مردم؟ بیــشتر از همــۀ این کارهای خوب، تعامـــل و رفـــتــار درســت با همســر و فرزنــدان در خانواده، به انســـان نورانیـت و معنویت میـــــدهد. شما وقتــی در خانواده، برخـی از اقـــدامات خیلـــی ساده را انـــجام میــدهـــید، ثوابــش از هزار تا عبادت و خدمــت اجتمـاعـی بالـــاتــر اســت. پیــامــبــر اکرم(ص) میــفـــرمایـد: «ایــنــکـــه یک مردی کنـار همـــسر خود بنـشــیــنــد و صحـــبـــت کنـد، در نزد خداوند از اعـتــکاف آن مرد در کنـار خانۀ کعبه بهـتـــر اســـت و ثوابــش بالــاتــر اســت؛ جُــلُوسُ الْمـَرْءِ عِـنـْـدَ عِـــیــَالـِــهِ أَـــحـــَبــّـُ إِـلـَـــى اللّـَــهـــِ تَــعـــَالـَـــى مِنـِ اعْــتِکَـــافـٍ فِــی مَـــسـْجِـدِـی هَـــذَـــا»(مجموعۀ ورّــام/ج۲/ص۱۲۲) خُـب، اگر کسـی بخواهــد سطــح معـنویت خود را ارتقـاء دهـد و نفــس خود را اصـــلـاح کند، ایـن کار در خانواده راحتــــتـر اســـت و سخـتی و زحـــمت چنــدانـــی هم ندارد.
امــام رضــا(ع) میــفرمـاید: «اگـــر مرد، یکی از زنــان محرم خود (مثل مادر، خواهر، دخـتر، همسر…) را خوشحال کنـد، خداوند متــعــال در روز قیامت او را خوشحـــال خواهد کرد؛ إِنـــّــَ اللَّـــهَ تَبــَارَکـــَ وَ تَعـــَـــالَى عَلـــَــى الـــْــإِنـَـــاثـِ أَـــرْــأَفــُ مِـنـــْـــهــُ عَلـَى الـــذّــُـــکـــُورِ وَ مَـا مِــنــْ رَجـُــلٍ یُـدْخِـلـُ فَـرْـحـــَـــةً عَـــلـــَى امْـرَـأَـةٍ بَیْـــنَــهــُ وَ بَـیـــْنَـــهــَـا حُرْـمَـــةٌ إِــلــَّــا فَـــرَّـحـــَهـُ اللــَّهـــُ تَعـَالـَـــى یَوْمَ الْـــقـِـــیَـــامَــةِ؛ کافـــی/ج۶/ص۶) حالـا کســی که ایـن کار راحت را انـجــام نمـیـدهد و ایـــن افــرادی که نزدیـک او هســتــنــد را خوشحـــال نمـیـکنــد و در عوض میــــخواهد با خوشحـــال کردن مردم دیــگر به درجـاتی برســـد، در واقـــع کار خودش را سخت کرده است. مثلاً وقتی میـــتوانــیم با یک هدیۀ کوچک (مثــل یک گلـِ سر) دخــتـر خودمـان را خوشحــال کنــید و با خریـدن یک لباس ساده، همـسـر خود را خوشحـــال کنیـم، چرا از این ثواب بزرگ صرفنظر کنـــیم؟! ضمــن اینــکه به مردهــا توصیــه شده اسـت برای همسرشان لبـاس بخـــرنـــد.
پیامـبر اکــرم(ص) میـفـرماید: «هر کســـی فرزند خودش را ببوسد، بابــت هر بوسه، خدا به او یک درجـــه در بهشت میــدهـــد که بین هر دو درجـه، به انـدازۀ مسیر پانـصــدسال فاصلـــه است؛ أَکْثـــِــرُوا مِـنـْ قُـــبـْـلــَــةِ أَوْلَــادِـکـــُمــْ فَــإــِـنــَّ لَـکــُمـــْ بِکــُلــِّ قُـــبْلــَــةٍ دَـرَجـــَـــةً فِـــی الـــْجـــَنَّـةِ مَسـِیـرَةَ خَـــمْســـِـمـِائَةِ عَـام»(وسائل الـــشــیـــعه/۲۱/۴۸۵) انـســان چقــدر میـــــخواهد در بیــرون خانــهـــاش، کارهای خوب انجـــام دهد که به این مقـدار ثواب و پاداش برســـد؟! پیـامبر گرامـی اســلام(ص) میـــفرمــاید: «کسی که از خدمت کردن به خانوادهاش سربـاز نزند، بدون حســـاب وارد بهـشـــت خواهـــد شد؛ مَنـــْ لَمـــْ یَأـــْنَــفْ مِنـــْ خِدْـــمــَةِ الْـــعِـیَـــالــِ دَــخــَلـَ الـْـــجَنَّـةَ بِغـَیْرِ حِــسَابٍ»(جامــعالاخـــبار/ص 102)
نظرات کاربران (0)
دیدگاه ها بسته شده اند.