عکس احمد مهرانفر بازیگر نقش ارسطو عامل پایتخت 2

احمد مهرانفر یکی از بازیگران نقش اول پایتخت 5 بود که در نقش ارسطو عمال بود و بسیار نقش خود را زیبا ایفا نمود او در فصل پنجم سریال پایتخت نیز حضور پیدا نمود و هوادارانش را شادمان کرد احمد مهرانفر در حال حاضر 43 سال سن دارد در ادامه تصاویر و جزئیات بیشتر عکس احمد مهرانفر بازیگر نقش ارسطو عامل پایتخت 2 را در سایت دانستن خواهید دید با ما همراه باشید.

به گزارش سایت دانستن: احـمــد مهـــرانــفــر ahmad mehranfar که حالا ۴۰ ساله شده، می‌ـــگوید در زنـــدگــی شخـــصی به سختــی خندهـ‌ـاش میـــ‌ــگیــرد، حالـــا برخـلاف گذشتــه دوست دارد در سکوت زنـدگـــی کنــد اما انــگـار روی صحــنه یا جلوی دوربـیـــن به آدم دیـگــری تبـدیل میــ‌ـــشود. احـمد مهـران‌فر (متولد ۱۰ خرداد ۱۳۵۴ در کاشان) بازیـگـر ایرانی اسـت.

احـــمد مهرانفـــر جزو خاصــ‌ــتریــن بازیـگران سینما، تئاتــر و تلویزیون ایـران است. خاص نه به خاطـــر بازیــ‌هـــایـــش، خاص به خاطـــر ویژگـی‌ـهای اخلاقی خودش که در بسیـاری از موارد با همکارانــش متفـــاوت است. در او خبری از ادا و اصول‌ نیـست. او فارغ از شو‌هـــا، جلب توجه کردن‌ـــهــا و بازیگری جز روی صحــنه که در بیـن عوام هم رایـــج شده، خودش اســت. خودی که خیلی دوست دارد آن را پنهـان کنـــد. بدتــرین چیـز برای او ایــن است که مخاطـبان آثـارش به جای باور شخصــیتی که آن را جان داده، خود احمد مهرانــفر را ببیــنـــند. برای همیـن است که با گریـم و لبـــاس شخـــصیـت‌ـها، فقــط به زبـــان آنـهـا صحبت میـــ‌کـنـد و هیـــچوقت حین ضبــط یک مجـــموعه با لبــاس و ویژگـــیـــ‌ـهـــای کاراکتـــرش حاضر به مصــاحـــبه نمیـــ‌شود و ترجـیح میـ‌دهــد پایــان کار، وقتـی خودِ خودش است درباره «ارســـطوها و خنجریـ‌هـا و دایی اســـدلـیـ‌هــا» حرف بزند. کارش را از تئاتــر آغاز کرده و به قول خودش در تئاتـــر جان کنـده تا توانـسته به مرور ایــفــاگر نقشـ‌هـای کوتاه و به مرور صاحب نقش‌هـــای اصـلی در سیـــنمـــا و تلویزیون باشــد. خیــلــی جاهــا شنـیده فلـــانی بازیـگـر تئاتر اسـت، چرا به عرصه تصویر آمده است؟ شنیـده و ناراحـــت شده امـا مقاومت کرده و ادامــه داده تا به او اعـتـــماد کرده‌اند و به اینـــجا رســـیــده اســـت. ایــن روزها مشــغول بازی در «پایـتـخت ۴» در نقـــش شنـاخـته شده ارســـطو است و امروز با گذشت چهـــار دهـه از ۱۰ خرداد ۱۳۵۴، چهـل سالـــگـــیــ‌ـــاش را جشـــن میـ‌ـــگـیرد. مهـرانفـــر میـــ‌ــگوید روزگــاری شر و شور بوده و دیـگــران را هم سرگـــرم میـــ‌ـکرده اسـت امـــا حالـا مدتـی است در سکوت به سر می‌ــبـرد و به سخـــتــی خنده‌ـاش میــ‌گـیرد. او را از ۲۸ خرداد در نقـش ارسطو عامــل در کنار همــسرش چو چانگ و برادر زنـ‌هـایـش هان و چی در «پایتـــخــت ۴» خواهــیـــد دیــد. گفــتــگوی مهر با احـــمد مهــرانـــ‌فـــر را در ادامـــه بخوانـید: همکاری با سیـروس مقدم و ایـــفای شخصـیت ارســـطو در مجـموعه«پایـتخت» در جدی‌ـتــرین تجـربـــه تلویزیونیـــ‌ـات چگونه بود؟ من سر فیـلم سیـنمایی «باگت» به کارگردانی سامـــان مقـدم بودم که محســـن تنابنده با من تماس گرفـت و خبر داد آقای مقدم تصـــمیم دارنــد سریــالـی با ایــن خصوصیات شروع کنند. تنابنده گفت پنج، شش قســمت از کار را نوشته و قرار است در این کار با او همـبازی شوم، بهــ‌ـهــر حال من و محـــسن تنابنـده مدت زیادی هست که با هم دوست هســـتـــیـم. گفـــتید لهـجه، ‌شما اصـالتـــا اهـل برزک کاشـــان هستیـد ولی در «پایتـــخت» خوب شمـــالی حرف میـــ‌ـــزنــیـد. لهـــجه را چطور یاد گرفــتید و نظــر مردم شمـال درایـنـ‌باره چی بوده است؟

مــن یک مدت از سربازی‌ام را در مازنــدران بودم به همـــین خاطـر آشـنـایـــی مختــصری با لهجـه شمـالـــی و مازنـــدرانی داشـتــم. البــته با محـــسن تنابنـــده هم راجع به لحـن و لهــجـه مازندرانی‌ــها خیلی بحـــث و گفـتـــ‌وگو داشـــتم. شک داشتم که آیا ایـــن لهجـه درنــهایــت پس زننده نخواهد بود، تا درنهایـت به این نتـــیجــه رســـیدیــم که شخــصیت‌ــهـا را با لهجـــه بگیـریم. خوشبختـــانـــه آغــاز تصویربـرداری کار مدتی عقـــب افـــتـــاد و ما فرصت بیــشـــتری داشـتـــیـم تا راجــع به لهـجه تمــرین و روی لحن‌ــها کار کنــیـم. با توجه به اطـلــاعـاتی که خودم داشتــم و محــسن هم در این زمــینـه به من کمــک کرد، به مشـــکـلـــی برنخوردم. با ایـنـــ‌ــکه شمالی نیــستم ولی مردم خونگرم شمال، کار من و شخصیت‌ــهای دیـــگـــر «پایـتخت» را با لهـــجه شمــالــی دوست داشتند و مجموعه را دنبـال می‌ــکـــردنــد حتـی منتـظـر سری دوم آن هم بودند. ارســـطو شخـــصــیتــی جمع‌ـــگـــرا و خانواده‌مـــحور است. آیــا مهـرانفـــر همـیــن مشــخـــصه‌هــای اخـلـــاقــی را دارد؟ خودم سعی میـــ‌ـــکنـــم باشـــم. خانواده دوستـم ولی بیــشـــتر فردگـــرا و درون‌ـــگـرا هســتـــم و واقعاً با شخصـــیت ارســـطو نزدیـــک نیـــســـتـــم. تنهــایـــی را بیـــشتر دوست دارم. یعنی شیطنت‌ـــهـا و شلوغ‌کاری‌هـای ارسطو در شخصـیت خود شمـا نیـست؟ نه من مثـل شخــصیت ارســطو خیلی اهـل هیجان نیـــســـتـــم، تنها ایــفاگــر نقـــش ارسطو در مجموعه پایــتـخـت هستم. یکی از بخـشـ‌ـهــای جالب مجـموعه «پایـــتـخت» نحوه خواســتگاری و ازدواج ارسطو بود. فکر می‌کنـــیـــد برای ازدواج مهرانـــفر هم ممکن است چنین اتفـاقـاتــی بیفتد؟ راستـــش هنوز مجـــردم و نمـــی‌دانم شایـــد پیش بیـاید و شایـد هم پیش نیایــد. نمـــیـ‌ـدانــم به ایـن سؤال شمـــا چه جوابـــی بایـــد بدهــم چون هنوز درگــیر آن نشـدهـــ‌ام به همــیـــن خاطـــر جوابی ندارم. تلقی شخـــصـــی من در سالـ‌هـــایــی که پشـت صحنه سریـال‌ـــها به ویژه «پایـتـــخت» شما را میـــ‌ـــدیدم اینــگونه بود که چندان علاقــه‌ـای به دیده شدن و جلـــب توجه نداریـد، حتی کمتـر مصاحـــبــه میـ‌کــنـیـد. چطور احـمد مهـرانـــفر با این ویژگـی‌ــهـا سراغ بازیـگـری آمد و نقـش‌هـایی مثل ارســطو، پنجعلی یا دایـی اسدلـی را بازی کرد که زمـیــن تا آســـمان با او فرق می‌کـــنـــند؟ خیــلـــی از آدم‌ها از نوجوانـــی به بازیــگری علاقه پیـــدا میـ‌ـــکـنـــنـد. از ابتـــدا چیـزی وجود دارد، مثـــل تابـلویی که روی دیوار نصــب شده و دوستش دارید امــا وقتــی وارد آن تابـــلو میــ‌ـشوید می‌بــینیــد چقدر جزئیات دارد و همـــه چیز آن را نمیـــ‌ـتوانـید کشـف کنــیــد. بازیگری هم همـــیـنطوری اســـت. من از ابـــتدا به بازیگـــری علــاقه شدم و هرچـه بیـشتــر وارد آن شدم، احـســاس کردم دنیـای بزرگی اســت که هیــچوقت تمـامیـــ‌ ندارد و به انــتـــها نمیــ‌رسد. یک جور بازیگوشی در بازیگـری است که دوستــش دارم. من بهتــریــن لحظات زنـــدگـی‌ام را روی صحنه و جلوی دوربیــن داشتـــه‌ام. لحظـاتـی که به راسـتی از خودم و همـه چیــز جدا می‌شوم. یک جاهایی واقـــعـــا خنـــدهـ‌ـام میـ‌ـگـــیــرد. من در زنـدگی واقـعی خنـده رو نیــستـم امــا در «شاهــگوش» یا «پایتخت» یک جاهایـــی واقعا خنـدهـــ‌ـام می‌ــگـیــرد و نمــیـ‌ـــتوانم خودم را کنتــرل کنم. در صورتی که در زنـدگـی واقـعــی چنـدان چیــز خندهـــ‌ـداری نمــی‌بـینـــم. سریــالـ‌ـــهـای مثـلــا طنــزی که آدمــ‌ـهــا خیــلی جاهـا به آنـــهـا میـــ‌خـنـــدند مرا نمـیـــ‌ــخـــنـدانــد.